On yıllar boyunca sanat sinemasının kalesi olarak tanımlanan La Mostra, 2010’larda Amerikan sinemasının Oscar’lar öncesindeki Avrupa vitrini olmaya yanlışsız giderken iki yıldır, öncelikle “pandemiye direnen kale” olmak durumunda kalıyor…
Bu akşam İspanyol sinemasının usta ismi Pedro Almodovar’ın “Koşut Anneler”iyle (Madres Paralelas) açılacak olan 78. Venedik Şenliği, geçen yıla oranla daha sıkı sıhhat tedbirleri altında gerçekleşecek. Aktifliğe katılabilmek için bu sefer aşı pasaportu göstermek de mecburî. Her girişte ateşimiz ölçülecek… Sinema izleyebilmek için yeniden evvelce yer ayırtmak ve yarım kapasiteli salonlarda, kesinlikle ismimize ayrılmış numaralı koltukta maskeli olarak oturmamız gerekecek…
Gecen yıl iptal edilen, bir buçuk ay evvel de ertelemeli olarak gerçekleşen Cannes’daki tek fark, yarım kapasite zorunluğu olmamasıydı; Delta varyantı işgali yeni başlıyordu o günlerde…
Bu pozisyonda, Güney Koreli direktör Bong Joon-ho başkanlığındaki ana heyetin belirleyeceği Altın Aslan mükafatına aday 21 sinemanın, Avrupa odaklı gelişmiş ülkeler sineması yüklü olması (İtalya’dan 5, Fransa’dan 3, İngiltere ve ABD’den 2, İspanya, Rusya ve Ukrayna’dan da birer film) pandemi devrinin içe kapanma kademesinin süregeliyor olduğunu göstermekte.
Günün şartlarında, kapılarını az tanınan direktörlerin yenilikçi sinemalarına açan “Ufuklar” (Orizzonti) seçkisi, sanat sinemasının gerçek kalesi olma yolunda bir adım daha ileri gitmiş görünüyor. Farklı bir heyetin mükafatlarını belirleyeceği bu kısımda yarışan 19 sinema ortasında, genç direktörlerin yanı sıra Bolivya, Hindistan, Kamboçya, Kosova, Meksika, Mısır, Romanya, Tayvan ve Tayland üzere farklı ülke sinemalarından örnekler yer alıyor…
Değişik seçkileriyle toplam 92 sinema sunan 78. Venedik Sinema Festivali’nde üç sanatkara Hayat Uzunluğu Onur Mükafatı verilecek: İtalyan oyuncu/yönetmen Roberto Benigni, Amerikalı bayan oyuncu Jamie Lee Curtis ve İngiliz direktör Ridley Scott.
FERHAN ŞENSOY’LARA SELAMLAR…
Ferhan Şensoy’u yitirdiğimizi Venedik yolunda, trendeyken öğreniyorum. Mevt, farklı cephelerin her köşesinde pusuda bekliyor, alıştık artık; üstelik, ışık süratiyle yayılan haber akışı kadar da arsız; bir anda kıskıvrak yakalayıp kuşatıveriyor etrafımızı…
Alpler bölgesine geldik bile. Yemyeşil ulu yamaçlar, internet dalgalarıyla sarmaş dolaş yol alan trenimizi fark etmeseler bile Ferhan’a ilettiğimiz bildirilerin dalga uzunluğuna hassasiyetle öncelik tanıyarak, güçlü yankılar üretiyorlar… Ferhan’ın, lisemizin loş koridorlarında ya da güllü bahçesinde, teneffüsleri renklendiren doğaçlama skeçlerinin yer yer silik ve dalgalı imgelerini bile çözümleyip berraklaştırıveriyor o güzelim dağlar…
Sanat sıkıntı zanaattır, denir. Aslında has sanatkarlar için vazgeçilmez bir hayat biçimidir; bir türlü kurtulamazlar bu dürtüden, bu onulmaz tutkudan. Zorluğuna zordur, hem de çok zordur lakin bu zorlukların en acılı olanları, her cins tutucu otoritenin şahsî ya da kurumsal seviyelerde sergilediği keyfi zalimliklerden kaynaklananları değil midir? Ferhan Şensoy’un Galatasaray Lisesi’nden atılmasının nedeni, çabucak aklıma gelmeyen ismi önüne taktığımız, hem sempatik hem de sevilmeyen buyruk kulu bir hayvan olan lakabıyla anılan baş muavinle ortasındaki sürtüşmeydi, diye anımsıyorum çabucak.
Yarım yüzyıldan fazla bir vakit geçmiş ortadan…
Tüm has sanatkarlara, sanat sinemasının kalesi olmayı, her şeye rağmen unutmayan Venedik’ten selamlar.
Cumhuriyet
Yorumlar kapalı.