Londra’nın güneyinde, yalnızca meskenlerin bulunduğu bir sokakta, içinde onlarca elektrikli konut aletinin çalıştığı bir daire var. Yerin emeli aletlerin gürültüsünü ölçmek.
Aslında burası resmen bir laboratuvar. Duvarlarda ses yalıtımı yok, tersine birçok çağdaş konutta olduğu üzere sesin yansıyabileceği pek çok sert yüzey var.
Renkli grafikler yansıtan bir monitöre bağlı insan başı formunda bir aygıt, mesken aletlerinden çıkan her bir sesi kaydediyor.
Çevresel danışmanlık şirketi Quiet Mark son 10 yıldır her eser kategorisindeki en sessiz alete Q logosu veriyor. Bunlar ortasında saç kurutma makinaları, hava temizleme aygıtları, su ısıtıcıları ve çamaşır makinaları da var.
Bu proje, 1959’da Gürültü Azaltma Topluluğu’nu kuran John Connell’ın torunu Poppy Szkiler’in yapıtı.
Szkiler koronavirüs pandemisiyle birlikte insanların konutlarındaki gürültüler hakkında daha fazla şuur sahibi olmaya başladığını söylüyor:
“Bu bir mega trend haline geldi.
“İnsanlar bir çatı altında çok fazla vakit geçirmeye başladığı için daha huzurlu meskenler yaratmak istiyorlar.”
Quiet Mark’ın yeni maksadı gürültüyü ölçme tekniğimizi değiştirmek.
Mevcut ölçümlerde bir desibel aygıtı ile çıkan gürültünün ölçüsü ölçülüyor.
Szkiler 40 desibelin mesken içinde kullanılan aygıtlar için ülkü olduğunu söylüyor.
Ama bu 40 desibellik sesin nasıl çıktığı da değerli: Sabit bir mırıltı üzere çıkan bir gürültü, apansız yükselip alçalan yahut tıkırdayan bir 40 desibellik gürültüden daha farklı algılanır.
Günümüzde bir akustik bilimci değilseniz tüketicileri en az rahatsız edecek gürültüleri ölçmenin bir yolu yok.
Quiet Mark’ın amacı bunu değiştirerek desibelin yanı sıra gürültü kalitesini de puanlandırmak.
Szkiler “Örneğin kıyafet kurutma makinalarını ölçerken çıkan gürültü tipini, kot pantolonların demir düğmelerinin tambura nasıl vurduğunu ölçerek sesin kalitesi, notası ve tınısını inceliyoruz” diyor ve ekliyor:
“Böylece konutumuzda en az gürültüye ulaşmayı hedefliyoruz.”
Şimdi bu gürültü kalitesini kıymetlendirmek için bir terim bile yok.
Ancak talep var. Quiet Mark işaretli eserler şimdiden İngiltere’deki Argos, John Lewis ve Littlewoods üzere zincir mağazalarda yer alıyor.
John Lewis teknoloji yöneticisi Laurence Mitchell, sitede her ay 10 binden fazla “sessiz” araması yapıldığını söylüyor.
Sitenin konut aletleri kısmında “sessiz devrim” diye bir sekme var. O kısımda kullanıcılar en sessiz mesken aletlerini görebiliyor.
Mitchell sessiz eserlerin daha kıymetli olduğuna dikkat çekiyor:
“Çamaşır makinalarında olduğu üzere daha sessiz eserlerin bir kısmı daha az hareketli modüle sahip gelişmiş motorlara yahut daha iyi bir ses yalıtımına gereksinim duyuyor ve bu da maliyeti artırıyor.”
Gürültüyü bu biçimde sınıflandırmanın bir zorluğu da bu kadar ferdi bir tecrübenin karşılaştırılamaz olması. Birinin fark bile etmeyeceği bir ses, bir öteki kişiyi gecelerce uykusuz bırakabilir.
Öte yandan daima yüksek gürültüye maruz kalmanın kalp sorunları üzere birtakım sıhhat meselelerine yol açma ihtimalini artırdığını biliyoruz.
Nörodiversite yaşayanlar da kimi sesleri rahatsız edici olabilir.
Örneğin Ulusal Otizm Topluluğu’ndan Tom Purser otistik yetiştin ve çocukların duyularından gelen bildirimleri daha farklı işlediklerini, buna sesin de dahil olduğunu söylüyor:
“Bu yüzden kimi otistik bireyler için kimi tonlar yahut frekanslar neredeyse acı vericidir. Bazıları de kimi seslerden çok hoşlanır ve hayatlarında o sesi arar.
“Her gün çok farklı ses ve gürültülere maruz kalırken bu çok sıkıntı bir tecrübeye dönüşebilir.”
Poppy Szkiler sessizliğin kıymetini anlayanlardan olduğunu söylüyor. Meskeni ne kadar sessiz olursa onun için o kadar iyi.
Üreticilerin bir gün daha sessiz aygıtlara yönelik talebi duyacağını umuyor:
“Mühendislik çok geliştirdi. Akustik mühendisliği güç verimliliği, görünüş yahut performans kadar değerlidir.”
Cumhuriyet