Turkish Airlines EuroLeague’de dönemi şampiyonlukla tamamlayan Anadolu Efes’te yıldız isim Vasilije Micic, beIN Sports’a açıklamalarda bulundu.
EuroLeague’de dönemin ve Final-Four’un en bedelli oyuncusu seçilen Micic, şampiyonluğa dair hislerini şöyle açıkladı:
“Çok uzun bir serüvendi. Fakat bu açıdan bakınca güya çok süratli geçti üzere gözüküyor. Her şeyden dolayı, kadromuzun tüm üyeleri için çok memnunum. Bu formda kazanmak, son 10 yılda daima Final Four’da olmuş Barcelona, Real Madrid yahut CSKA üzere ekiplerle kazanmaktan çok daha hoş. Hoş bir his.”
“ÇOK ŞAŞIRDIM, KAZANMAYI BEKLEMİYORDUM”
27 yaşındaki oyuncu, “sezonun en pahalı oyuncusu” seçilmesini ise şu halde kıymetlendirdi:
“Çok şaşırdım. Hak ettiğimi düşünüyorum ancak kazanmayı beklemiyordum. Muhtemelen mükafatla ilgili kazandığım en büyük şey, ekip arkadaşlarımın memnunluğu oldu. Onlara palavra söyleyemezsiniz. Üç yıl boyunca her gün berabersiniz. Bir şey saklayamazsınız. Herkese olabildiğince dürüst olmaya çalıştım ki saha içi ve dışında benden neler bekleyebileceklerini bilsinler. Bu gerçekleştiğinde herkesin keyifli olduğunu hissettim. Bu benim için çok hoş bir histi zira yakınlarımdan, ailemden, kadro arkadaşlarımdan bunu hissediyorsam bana kâfi. Bununla keyifli olmaları bana kâfi.”
“LARKIN’İ PEK TANIMIYORDUM”
Micic, grubun bir başka yıldızı Shane Larkin ile ortalarındaki ahengi şu sözlerle açıkladı:
“Ben buraya geldiğim vakit rotasyonda benim önümde birinin olacağını biliyordum. Koç bunu esasen söylemişti. Zalgiris‘te 1 ve 2 numara durumlarında oynuyordum. 2 numarada da önümde birinin olacağını biliyordum lakin orada bir talih da gördüm, zira Larkin’in çalışmalara geç geleceğini biliyordum. Birebir vakitte tahminen biraz beklemesinin gerekeceğini de biliyordum zira imzaladığı vakit mutlaka ekibin en büyük yıldızıydı ve Anadolu Efes, bir manada o yine yapılanma sürecine girdiğinde grupta en büyük krediye sahip tek isimdi tahminen de. Tahminen Kruno, bir dönem evvel de Ataman ile birlikteydi lakin yeni gelenler ortasında bir tek Shane, o krediye sahipti.
Ben de onun neler verebileceğini görmek istiyordum. Zira onu pek tanımıyordum. Sonra Bormio’da bir idman yaptık. Hiç hareket etmiyordu. Üçlük antrenmanımız vardı. Ben her vakit çok iştahlıydım. İdmanlarda çok çalışıyordum, elimden geleni yapıyordum lakin son şuta geldiğimizde o daima isabet buluyordu. Daha evvelkileri atamasa da en değerli şutu daima atıyordu. Sonra Rodrigue Beaubois’ya ‘Bu adam bu kadar büyük kontratı almak için ne yapıyor? Hareket etmek bile istemiyor, alanda yalnızca yürüyor. Çok süratli dedin lakin duruyor ya da istemiyor’ dedim. O da vakit vermemi söyledi.
Olağan ben de kendi bahtımı kovalıyordum. Herkes çaba ediyor, ben de birinci beşte yer almak için çabalıyordum. Olağanda orada Shane olacaktı. Ancak tıpkı vakitte onun birinci beşte olacağı ve birlikte oynayacağımız bir tertibe de her vakit hazırdım, bunu görmek istiyordum. Sonra çok komik bir şey oldu.
Türkiye Ligi’nin birinci maçında onu oynattılar ve ezdi geçti. Sonra beni geri koydular. Galiba EuroLeague’in birinci maçında Bayern Münih ile oynuyorduk. Bunları anlatıyorum zira onun için olağan bir şey. Birçok şeye hakim kendi tarafından lakin benim için de çok uzun bir kıssa. Zira onunla oynamak için kendimi ve egomu mağlup ettiğim için çok memnundum. Zira ben buraya geldiğimde o benim rakibimdi. İkimiz de oyun kurucuyuz sonuçta.
Dediğim üzere neler yapabileceğini görmek için daima o anı bekliyordum. İdmanlarda birden fazla vakit alanda kadrolarımız başka başkaydı lakin Barcelona maçından bir müddet evvel bir orta birlikte oynama bahtımız oldu. Bir seferinde koç idmanda bizi tıpkı gruba koydu. Birden teğe çok rahat hissettim, güya tekrar nefes alıyor üzereydim. Bazen beden lisanı hiç oynamak istemiyor üzereydi lakin alışılmış artık herkes birbirini anlıyor. O idmanda onunla birinci defa birlikte oynayınca alanda o rahatlamayı hissettim. Sonra yavaş yavaş alanda ona her şeyi vermeye hazırdım. Zira dönemin birinci yarısında ben aslında biraz takdir toplamıştım ve ona mümkün olduğunca bütün kredisini geri almak için her fırsatı sunmaya hazırdım. Elbette inanılmaz bir oyuncu.
Benim açımdan süreç bu türlü işledi. Onunla yan yana nasıl oynayabileceğimizi görmeyi sahiden çok istiyordum. Dışarıdan nasıl gözükeceğini merak ediyordum zira onda görmeyi beklediğim özel bir şey var. Barcelona maçı öyleydi. Sonrası da o denli oldu.”
“ÖNEMLİ OLAN NBA’DE KEYİFLİ OLMAK”
Micic, Sloven yıldız Luka Doncic’in Avrupa’da kendisi üzere bir dönemde iki MVP mükafatı kazandıktan sonra NBA’e gitmesinin hatırlatılmasına şöyle yanıt verdi:
“Öncelikle ben Luka Doncic’ten daha iyiyim bence (gülüyor). Ben insanların baktığı üzere bakmıyorum bu hususa. Biz dayanılmaz bir şey başardık. Bu beşerler benim için çok özel. Benim için tüm bu muvaffakiyetler, beni oraya götürmek isteyen insanlara sunabileceğim şeyler. Ancak geçen yaz da tıpkı şeyi söyledim: Ben hiç orada bulunmadım ve oradaki tertipteki insanların beni nasıl gördüğüne dair hiçbir fikrim yok. Doğal ki maçlarımı izliyorlar, menajerimle daha fazla temas kuruyorlar lakin onların bana dair bildikleriyle benim onlara verebileceğim şeyler ortasında tekrar de bir fark olduğunu düşünüyorum. Ben bu formda oraya gitmek istemem.
Topu yere vurabileceğimi, şut atabileceğimi, pas verebileceğimi göstermek için oraya gitmem. Şayet beni beğenmiyorlarsa anlarım, tahminen de onların istediği şekilde bir oyuncu değilimdir. Tahminen beni o role uygun görmüyorlardır. Kendimle ilgili gerçekçiyim. Çok beklentim yok lakin Avrupa’da bu düzey hiç kolay değil. Her yıl daha büyük gayelere ulaşmak için çalışmaya devam ediyorum. Bu düzeyde kalmak kolay değil. Şayet benden emin olmadıklarını gösterirlerse benim için oraya gitmemek sorun değil. Benim için en değerli şey orada keyifli olmak. Şayet memnun olabileceğimi düşünürsem, bu kararı %100 emin olarak alırım. Ne olacağını göreceğiz. Hâlâ buradayım, hâlâ Efes‘in oyuncuyusum.”
“BİR BASKETBOL ÜLKESİNDEN GELİYORUM”
Sırp yıldız, vatandaşı Bogdan Bogdanovic’in Fenerbahçe formasıyla 2017’de kazandığı EuroLeague şampiyonluğu sırasında tribünde olduğunu söyledi:
“Ben, birçok iyi Avrupalı oyuncu çıkarmış, EuroLeague’de birçok büyük oyuncuya sahip bir basketbol ülkesinden geliyorum. Tüm yıllar boyunca ben EuroLeague Final Four’larını izliyordum. Bu Final-Four’lara dair birçok ayrıntı ve durum hatırlıyorum. Tüm bu oyuncuların şampiyonlukları… Diamantidis, Spanoulis, Teodosic… Benim için o an çok uzaktı. Tüm bu anılar o denli bir noktaya geldi ki artık ben de o şampiyonluğu kazanmış oyunculardan biriyim.
Ayrıyeten Bogdan şampiyonluğu kazandığında ben Tofaş’ta oynuyordum. Sinan Erdem’de maçı izliyordum. En art sıralarda arkadaşlarımla maçı izliyordum. Yeterli bir biletim bile yoktu. Hatta final için biletim yoktu, yalnızca yarı final biletim vardı. Sonra üç yıl sonra ben ekibimle kupayı kazanan kişi oldum.
En kıymetlisi de buranın kapısından girdiğimiz günden sonra üç yılın sonunda bunu Anadolu Efes taraftarı için kazanmış olmamız. Fenerbahçe yahut Galatasaray üzere çok yüksek sayıda değiller. Bizim kendi taraftarımız, kendi tarihimiz var. Bu bizim için inanılmaz… Konuşurken bile titriyorum.”
Cumhuriyet
