AFPAvustralyalı çiftçiler fare istilasına karşı eserlerini muhafaza çabası veriyor
Avustralya’da ülkenin doğusunu uzunluktan boya saran dev boyuttaki fare istilasına karşı ne yapılabileceği tartışılıyor. Zehir deseniz, etraftaki her şeyi de öldürüyor. Yılanlar deseniz, onlar esasen yiyebilecekleri kadar yemiş ve bu yıl rekor kilolara ulaşmışlar. O vakit ne yapılabilir? Canberra Times gazetesinden Steve Evans cevapları araştırdı.
Bir arkadaşım bundan evvelki son fare istilasını hala hatırlıyor.
Yeni Güney Galler bölgesinin kuzeyindeki Dubbo’daki konutunu basmışlar. Yüzlercesi, kapıların altından, çatılardan, nereden yol bulursa içeri giriyor ve ulaşılamayacak deliklerde ölerek ve pislikleriyle iğrenç bir koku yayıyorlardı.
Şu anda devam eden istila karşısında da beşerler her türlü hayali güç çaba prosedürünü deniyor.
Dükkanların birçoklarında ticari fare kapanları tükenmiş olduğundan herkes kendi icatlarını geliştiriyor. Biri suyla doldurduğu bir kovanın kenarlarını bitkisel yağla sıvamış, suyun üzerine de fıstık ezmeli bir yem koymuş. Fareler fıstık ezmesine dayanamadıkları için kovanın kenarına tırmanıp oradan felaketlerine düşüyorlar.

Klasik ve yeni yollar
O ortada mesken imali formül ve tuzak tanımları paylaşılıyor.
Canberra’dan otomobille kuzeye üç saat aralıktaki Canowindra’dan paklık emekçisi Sue Hodge, “Una alçı karıştırınca eninde sonunda ölüyorlar lakin ben görebildiğim bir yerde ölmesini istiyorum ki ölüsünü atabileyim” diyor. Bu yüzden kapan kullanmayı tercih ediyor. Lakin kimi çevik farelerin yemleri son lokmasına kadar temizleyip yakalanmamayı başardığını da anlatıyor.
Birtakım çiftçiler koca nakliye konteynerlerini kapana dönüştürmüş. Yüzlerce fareyi konteynerin bir tarafından içeri konan yeme çekiyorlar ve öbür uçtaki su dolu büyük küvette boğulmalarına yol açacak bir düzenek kuruyorlar.
Ancak bu çok gayret isteyen bir iş olduğu üzere fare sayısı çok fazla olduğu için yetersiz kalıyor. O nedenle kimileri zehir kullanmaktan yana.
Zehir doğal hayatı öldürüyor
Yeni Güney Galler Eyaleti hükümeti talep üzerine çiftçilere “fare napalmi” olarak tanımlanan bromadiolon isimli kimyasal unsur kullanımı için 50 milyon Avustralya doları (27 milyon ABD doları) fiyatında fon tahsis etti.
Ama bu zehir de fareyle birlikte doğal etraftaki her şeyi zehirliyor ve ekosistemi mahvediyor.
Fareleri 24 saat içinde öldüren bu zehrin tesiri aylarca devam ediyor ve zehirlenen hayvanlar diğer hayvanlar tarafından da yendiği için doğal hayatın besin zincirine giriyor.
Bu nedenle Avustralya federal hükümetinin Pestisitler ve Veteriner İlaçları Dairesi bu zehrin birtakım bölgelerde kullanımı için yapılan müracaatları reddetmeye başladı.
Onun yerine yeni tahliller öneriliyor.

Yılanlar bu yıl şişman
Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden Dr. Gavin Smith, tabiatta olağan olarak fareyle beslenen yılanların iyi bir tahlil olabileceğini söylüyor. Bunun doğal sürecin desteklenmesi olacağını düşünüyor.
Ancak bu tabiat dostu tahlilin de bir sorunu var. Yılanlar aslında bu işi halihazırda yapıyor. Hatta yılanların fare bolluğu yüzünden bu yıl her zamankinden daha şişman oldukları da bildiriliyor. Lakin fareler buna karşın çoğalmayı sürdürüyor.
Fareler son vakitlerde Avustralya’da kuraklığın sona ermesi ve şiddetli yağışlarla ziraî eserin çok güçlü olması nedeniyle büyük bir süratle çoğalıyor. Ekin dolu tarlalar fareler için güçlü sofralar demek. Ve doğal yılanlar için de.
İlerlemenin bedeli
Ama bir öteki sebep daha var. Bu da biraz tarımda kullanılan teknolojinin ilerlemesinin bir yan sonucu.
Tarım teknolojisi geliştikçe toprak giderek daha ağır bir formda kullanılıyor. Tohum ekme makinaları artık o kadar aktif ki tohumları birbirine yalnızca birkaç milimetre aralıkla, hatta geçen yılın eserinin saplarının ortasından dikilebiliyor.
Hasebiyle tarlanın yine ekilebilmesi için artık bir evvelki ününün saplarının kaldırılması bile gerekmiyor.
Bu durum fareler -ve münasebetiyle yılanlar- için kusursuz oluyor. Bu da ilerlemenin maliyetlerinden biri.
Cumhuriyet