Ortadan yıllar geçti. Bira yasağı nedeniyle ‘Babadan kalma Efes Pilsen, “Anadolu Efes” ismini aldı. Kadronun başında Ergin Ataman vardı, alanda Sertaç, Micic, Larkin, Dunston vardı ve bu defa Avrupa’nın en büyük kupası geldi Türkiye’ye..
Evet bu bir zaferdir. Bu yanlışsız yatırım yapıp, hakikat teknik takımın ardında duranların, Tuncay Özilhanların, Mustafa Yazıcıların, ortamızdan ayrılan Çetin Çekilerin zaferidir.
Bu zaferde aslan hissesi Ergin Ataman’ın, Alper Yılmaz’ındır; oyuncularındır…
Ne diyelim, iyi ki varsın Efes..
Âlâ ki bizim yaşadığımız periyoda denk geldin…
Maçın anlatımına gelemiyor insan, zira şu satırları yazarken akan gözyaşları, klavyeyi ıslatıyor.
Nasıl ıslatmasın ki!
O denli hasret kalmıştık ki şu zaferlere…
Bu kadro şu pandemi denen çağımızın vebasını da yendi..
Düşünsenize, geçen yıl fırtına üzere eserken, iptal edilen 4’lü final, ertelenen hayaller…
Derken kadronun yarısından fazlasının Covid’le gayreti.
Sakatlıklar, Ergin Ataman’a federasyon dahil pek çok bölümden oynanan ayak oyunu…
Ancak Efes yılmadı, Ergin Ataman hiç vazgeçmedi.
Kupayı aldı, aslında geçen yılın da kupası sayılır bu; bir manada ikili kupadı, bu yılki Euroleague!
Artık gelirsek maça; klasik final gerilimi vardı. İki grup da çok motiveydi. Barcelona’nın koçu Sarunas Jasikevicus alana sürdüğü 5’e, belirli ki ‘Larkin ve Micic’e top aldırmayın’ demişti. Lakin, “Ergin abisini” unutuyordu. Onun Sertaç Ulu kozunu hiç hesaba katmamıştı ki, İspanyolların fırtına üzere başlamayı planladığı bu kısımda Türk temsilcisi, Türk oyuncusunun sayıları ile ayakta kaldı. Ortada Tibor sahne alacak, fakat şanssız sakatlığı nedeniyle hem de skor yükünü bulacağı maçta ıskartaya çıkacaktı. Lakin, Ataman oraya da kimi vakit Moerman, kimi vakit Simon deva oldu.
İkinci dönemde da bu soluk aldırmayan oyun anlayışı sürüyordu ki, Ergin Ataman, kimi vakit adam adama, kimi vakit alan savunmasını ön plana çıkaran, “Eurolegue sertliği” kozunu oynadı. İşte bu kısımda maç istikrara gelecek, dış alanda üçlük atamayan Larkin ve Micic çizgiye gidip neredeyse yüzde yüze yakın bir istatistikle oynayacaktı.
Üçüncü dönem, yani 2. yarı başladığında ise gerçek Efes’i izledik. Bir Larkin, bir Micic, ortada Dunston, Sertaç ve öbürleri… Barca şaşırmıştı. Higgins ve Davies kozlarını oynadılar, fakat faul sorunu sert savunma anlayışlarını kırıverdi. Fark açılacak, son periyota itimatla girecekti Efes.
Elbette o son 10 dakika çok sıkıntı geçti..
Hele o son 13.9 saniye yok mu?
Ömürden ömür gitti, ancak kupa geldi.
Fenerbahçe’den sonra Anadolu Efes de Avrupa’nın en büyüğü oldu
Ergin Ataman, F4 şampiyonluğu ile seriyi tamamladı; Saporta, Eurocup, Eurochallange, Koraç derken Euroleage..
Ne diyelim, Efes içinde Ergin hoca için de imkansız yoktur; bu türlü duble zaferler ise biraz vakit alır.
Cumhuriyet