Türkiye’nin kıymetli tarım kentlerinden Şanlıurfa’daki Suruç Ovası’na yaklaşık 7 yıl evvel Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) kapsamında su verilmeye başlandı. İlçedeki ovaya verilen su sayesinde eser çeşitliliği de arttı.
SU GEREKSİNİMİ DUYMAYAN ESERLERDEN MISIR, PAMUK VE YONCA’YA
Daha evvel yalnızca buğday, arpa ve mercimek üzere su gereksinimi duymadan yetişen eserler eken çiftçiler, suyun bölgeye gelmesiyle birlikte her geçen gün ekonomik bedeli daha yüksek eserler yetiştirmeye başladı.
Mısır, pamuk, şekerpancarı ve zerzevattan sonra yonca bölgenin en büyük gelir kaynaklarından biri oldu.
YONCA ÇİFTÇİNİN YÜZÜNÜ GÜLDÜRÜYOR
Her mevsimde ekimi yapılabilen yonca çiftçiler için en değerli alternatif eser oluyor. Masrafı az, geliri ise masraflarına nazaran yüksek olan yoncanın hasadı yapılıyor. Makineler tarafından biçilen yonca balya haline getiriliyor. Personeller tarafından tarlaya giden kamyonlara yüklenen yonca, hayvan yemi olarak kullanılmak üzere diğer vilayetlere gönderiliyor.
YONCANIN TİCARETİNDE PEŞİN PARA DÖNÜYOR
Yoncanın pamuğa nazaran daha az masraflı olduğunu söyleyen çiftçi İskender Üçkan, “Şu anda yoncadan mutluyuz, bize nazaran pamuktan ve buğdaydan daha iyidir. Az gelirli lakin peşin para dönüyor. Dönümüne 2 ya da 2,5 ton eser elde ediyoruz. Tonu ise 900 lira ile 1.100 lira ortasında alıcı buluyor. İki yıldır bu işi yapıyorum. Benim için pamuk ve buğdaydan daha iyi. Düşük maliyet, fazla kâr. Burada çeşitleri arttırmak için yonca ektik ve kimi çiftçilerin ısrarı üzerine yoncaya yöneldim. Yonca biraz zahmetli lakin pamuk üzere eziyeti yok. Yıllık geliri yok, maaşlı bir insan üzere her ay geliri var.” diye konuştu.
Ensonhaber